"Milan verdedigen tegen de aanval van de aanklagers." Stefano Parisi spreekt.

Over hetzelfde onderwerp:

Het blokkeren van de stedelijke ontwikkeling en regeneratie van Milaan op basis van theorieën die meer moreel en ethisch dan crimineel lijken, is enorm schadelijk voor Milaan en het land . Het volstaat te zeggen dat Aspesi, de vereniging die vastgoedondernemers vertegenwoordigt, de impact van de bouwstop als gevolg van het onderzoek van het Openbaar Ministerie schat op maar liefst € 38 miljard , meer dan de impact van Trumps tarieven. Tegenover Il Foglio staat Stefano Parisi, manager en verliezend burgemeesterskandidaat in Milaan in 2016 tegen de huidige burgemeester Beppe Sala , die wordt onderzocht in het grote onderzoek van het Openbaar Ministerie van Milaan naar stadsplanning . Volgens Parisi "lijkt het initiatief van de aanklagers van Milaan een verlangen te tonen om gedragingen te vervolgen die moreel verwerpelijk lijken, in plaats van gedragingen die een misdrijf zouden kunnen vormen. Justitie zou dit niet moeten doen. Het zou zich moeten richten op het handhaven van de regels en het aanpakken van potentiële misdrijven." In plaats daarvan, vervolgt Parisi, " hoef je alleen maar de kranten te lezen die de documenten van het Openbaar Ministerie publiceren, de bekende megafoonkranten van de aanklagers, om te beseffen dat er niets in het onderzoek staat . Maar elke dag vinden we in de kranten foto's van de magistraten en hun cv's: zij zijn de helden die Milaan van de wolkenkrabbers redden. Het is het gebruikelijke gevoel dat we de afgelopen dertig jaar hebben gehad over het optreden van het Openbaar Ministerie van Milaan."

Ongeacht of er sprake is van individuele strafrechtelijke aansprakelijkheid, bestaat de indruk dat het onderzoek van de Milanese officier van justitie bedoeld is om het beroep van politicus te criminaliseren: het stadsbestuur probeert een model van stedelijke transformatie te implementeren dat gebaseerd is op nauwe samenwerking tussen de publieke en private sector en versnelde bouwvergunningsprocedures. "Dat is precies wat het is", zegt Parisi. Milaan zette de eerste stappen in de richting van stadsvernieuwing in 1997, toen Gabriele Albertini burgemeester was en ik algemeen directeur van de stad. In steden over de hele wereld wordt stadsvernieuwing bereikt door een nauwe relatie tussen de publieke en private sector . Dit gebeurt door grote groepen die in stedelijke gebieden investeren omdat ze winst willen maken. Politici zien de bijdrage van de private sector als een hefboom voor de vernieuwing en verbetering van de stedelijke structuur van hun stad door afspraken te maken met degenen die weten hoe dit moet. Dit is gebeurd en gebeurt nog steeds in steden over de hele wereld, behalve in Italië, waar dit vaak vanaf het begin in twijfel wordt getrokken. Maar als de architecten en professionals van de stad zich niet met deze kwestie bezighouden, wie dan wel? Een landmeter van een kleine stad?

"De verticale groei van Milaan heeft ook een positieve invloed op het milieu en de werkorganisatie. Milaan is vandaag de dag veel leefbaarder dan dertig jaar geleden", benadrukt Parisi. "Helaas is de rechterlijke macht er politiek van overtuigd dat dit model gebrekkig is en daarom vervolgd moet worden."

De documenten van het onderzoek in Milaan onthullen zelfs een ideologie die intolerant is voor de logica van winst , alsof het doel van de ondernemer niet was om geld te verdienen met zijn bedrijf. "Niet alleen ondernemers, maar ook professionals, die werken aan het uitvoeren van zeer complexe operaties die ook veel risico's met zich meebrengen", merkt Parisi op, die vervolgens aanvalt: "Wij zijn een kapitalistische samenleving. Het is het kapitalistische model dat iedereen welvaart brengt. Als het Openbaar Ministerie van Milaan ertegen is, moeten ze het accepteren. Want dit is het model waaronder het Westen gelukkig leeft en bloeit."

Maar Parisi spaart ook Sala niet, die nu, geconfronteerd met het initiatief van de aanklagers, afstand lijkt te doen van het stedenbouwkundig beleid dat hij de afgelopen jaren heeft gevoerd : "Blijkbaar heeft hij een weekend lang getwijfeld of hij alles moest laten varen of een nieuwe koers moest uitzetten voor de komende twee jaar. Dit is werkelijk ongelooflijk. De burgemeester van Milaan moet de stedenbouwkundige keuzes van de afgelopen tien jaar verdedigen, niet terugdeinzen voor de twijfel. U wilde dat ontwikkelingsmodel? Verdedig het dan!", zegt Parisi, die zich vervolgens herinnert: "Tijdens de verkiezingscampagne ketenden verschillende leden van de Democratische Partij zich vast voor de bouwplaatsen op de Piazza Gae Aulenti, waar enkele van de beroemdste wolkenkrabbers die nu het zaken- en handelscentrum van de stad vormen, werden gebouwd, omdat ze tegen die stadsontwikkeling waren. Toen Sala de verkiezingen won, werden sommige van die leden raadslid van de gemeenteraad, die dat stedenbouwkundig model kritiekloos en zonder herziening overnam en linten doorknipte en projecten van vorige regeringen in gang zette." En dus, vervolgt Parisi, "als je het hebt doorgezet, moet je dat model verdedigen. Je kunt niet zeggen 'we moeten het systeem veranderen' omdat je een bericht van onderzoek hebt gekregen. Schlein deed hetzelfde. Maar verandering in welke zin? Verandering op zo'n manier dat er niets gebeurt, wat is de aanpak van de Vijfsterrenbeweging? De politiek moet beslissingen nemen en potentiële corruptie voorkomen door eerlijke mensen te kiezen, punt uit. Ze mag niet terugdeinzen voor beslissingen," zegt de voormalige centrumrechtse burgemeesterskandidaat van Milaan vastberaden.

Hij voegt eraan toe dat het model dat in 1997 werd gelanceerd, moest worden bijgewerkt om aan de behoeften van de stad te voldoen: "Er is sprake van dramatische achteruitgang in de buitenwijken. De kloof is nog duidelijker geworden met de ontwikkeling van de meer centraal gelegen gebieden. Ons ontwikkelingsproject was gebaseerd op het socialewoningbouwmodel, met de sloop van oude sociale huurwoningen en de herbouw van nieuwe, die vanuit stedelijk en milieuoogpunt veel gezonder waren, inclusief ruimtes die een betere integratie mogelijk maakten. Criminaliteitsbestrijding gaat niet alleen over agenten, maar ook over het herstel van een stedelijk weefsel dat mensen in staat stelt te integreren in de stad. Dit aspect is volledig vergeten", benadrukt Parisi.

Ondertussen moeten we opnieuw erkennen dat er een gebrek is aan een echte cultuur van protectionisme tussen de partijen: "De enige die een pro-garant-standpunt innam, was Giorgia Meloni, die zei dat je niet zomaar opstapt als je geconfronteerd wordt met een formeel onderzoek. De anderen gedroegen zich zoals gewoonlijk: pro-garant tegenover hun vrienden en pro-beulen tegenover hun tegenstanders. Dit is zeer ernstig, want met deze houding weten aanklagers dat ze nooit een eensgezind politiek antwoord zullen vinden op gerechtelijke acties die veel verder gaan dan hun institutionele plichten."

Om nog maar te zwijgen van de capitulatie van de Save Milan-wet: "Dat zou een serieuze stap zijn geweest, zelfs als het maar een kleine aanpassing was geweest", zegt Parisi. "Er is een dieperliggend probleem waar politici nooit aandacht aan besteden, namelijk de kwaliteit van de wetgeving. De regels zijn verwarrend omdat ze het resultaat zijn van een proces van bemiddeling en compromis. Al deze verwarring legt enorme macht in handen van de rechterlijke macht – strafrechtelijk, boekhoudkundig en administratief. De politiek is medeverantwoordelijk voor wat er in Milaan gebeurt. Het is niet alleen de schuld van het ideologisch gedreven Openbaar Ministerie."

Je kondigde in 2020 je afscheid van de politiek aan. Heb je nu twijfels over dit bizarre scenario? "Actieve betrokkenheid bij de politiek draait niet om het individu, zoals de politiek ons gewend lijkt te zijn. Actieve betrokkenheid vereist een systeem dat ruimte biedt aan ideeën, professionele vaardigheden en projecten. Op dit moment zie ik zo'n context niet, dus mijn antwoord is nee", antwoordt Parisi.

Meer over deze onderwerpen: